جوامع بشری به‌طور کل و جامعه ما بنا بر دلایل مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی... به‌طور خاص، همیشه با پیچ و خم‌ها، چالش‌ها و سرانجام با بحران‌های روبه‌رو بوده که هر رشته از علوم انسانی درخور حوزه مطالعاتی خود، پاسخ و راه‌حلی در این رابطه ارائه داده؛ اما از منظر دینی اگر به این پدیده نگریسته شود، یکی از پربارترین راه‌حل‌ها از چهارراه معرفت و توسل به ائمه و توکل به خداوند متعال می‌گذرد. گذشته از واکاوی مفهومی واژهٔ دعا، اگر غایت‌انگارانه نگاه کنیم، یکی از راه‌حل چالش‌ها در زندگی، رسیدن به مقام عُبّاد و صالحان، دعا کردن است. دعا سبب تأمین خواسته‌های مشروع انسانی است. ازاین‌رو پیشوایان اسلام و ائمهٔ معصومین (ع) دعا را توصیه کرده‌اند و خود پیش از همه و بیش از هرکس اهل دعا و مناجات باخدای متعال بوده‌اند. به‌رغم این اوصاف، در جامعهٔ ما بعضاً شبههٔ مطرح می‌شود که چرا با اینکه دعا می‌کنیم؛ اما مشکلات حل نمی‌گردد و دعا مستجاب نمی‌شود. گفتنی است که استجابت دعا ملزومات و شرایطی دارد که باید محقق شود. این تحقیق، در آیینهٔ آیات و روایات با روش توصیفی و در موارد با روش تحلیلی، به این موضوع پرداخته است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که آنچه در عدم استجابت دعا نقش دارد، خداوند متعال نیست، بلکه عدم شناخت شرایط، مقتضیات و مستلزمات دعا است که مانع استجابت دعا می‌شود.
)